Ton over de beelden

Onuitputtelijke inspiratie

Beeldhouwers zoals Kees Verkade en Hans Bayens zijn grote inspiratiebronnen voor mij. Maar ook van de klassieke meesters als Michelangelo en Bernini kan ik intens genieten. Het menselijk lichaam, de interactie tussen mensen onderling en hun verhouding tot de ruimte, de beweging, hun non-verbale communicatie- dat is voor mij een onuitputtelijke bron van inspiratie. Bewust of onbewust, ons lichaam drukt altijd wel iets uit- en communiceert daarmee met zijn omgeving. Ik kan dan ook niet normaal over een plein of door een straat lopen zonder overal onderwerpen te zien.

Stijl

Bij het vervaardigen van mijn beelden ben ik altijd op zoek naar zeggingskracht. Naar die ene pose waarin de beweging verstilt en de emotie stolt. Ik probeer de trefzekere toets van de schetser te bewaren voor de compositie. Niet teveel willen uitwerken, de beschouwer uitdagen om het in te vullen. Ik wil dat het beeld als geheel vanuit alle hoeken evenwichtig, krachtig en vooral ook dynamisch overkomt en dat het beeld iets oproept bij de beschouwer.

Signatuur

Alles moet 'kloppen' voor een geslaagde transformatie van inspiratie via materie naar kunst. Er moeten geen storende elementen zijn zoals onbedoelde disproporties, onevenwichtige composities of onbalans. Dan kijk je op den duur alleen daar nog naar, dat gaat irriteren. Als autodidact heb ik met vallen en opstaan eigen paden moeten bewandelen in onderwerpkeuze, benadering en uitvoering. Dat zal zeker bijdragen aan een eigen signatuur.

 

Ton over zichzelf

De derde dimensie

Ik werd in 1956 geboren in Amsterdam en groeide op in een eenvoudig arbeidersgezin. Op de kleuterschool werd mijn tekentalent reeds onderkend, maar een kunstzinnige opleiding was in ons milieu minder gebruikelijk. Mijn creativiteit ontwikkelde ik daarom als autodidact naast mijn 'normale' werk in loondienst (gezondheidszorg en ICT). Ik ben in mijn leven altijd blijven tekenen en schilderen, maar in 2018 raakte ik echt in de ban van de derde dimensie. Dat voelde als thuiskomen- dit zou mijn toekomst worden na mijn pensioen. Eind 2018 gooide een hartinfarct bijna roet in het eten. Ik realiseerde me dat je pensioen halen geen vanzelfsprekendheid was.. Ik besloot daarom in 2020 uit eigen zak met vervroegd pensioen te gaan om de bonusjaren die mij nog vergund zijn te besteden aan waar mijn hart ligt.

Voor mijn sculpturen werk ik meestal in klei of boetseerwas, waarna de beelden in brons kunnen worden gegoten of afgebakken worden tot steengoed, aardewerk of keramiek. En soms werk ik ook in steen. Ik vind het leuk werk in opdracht te maken.